♥عاشقانه های فریدون مشیری ♥

 

 

تنها
غمگین
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکی به رخم دوید ناگاه
روی تو شکفت در سرشکم
دیدم که هنوز عاشقم آه

 

                               

                                               یک لحظه نشد خیالم آزاد از تو

یک روز نگشت خاطرم شاد از تو
دانی که ز عشق تو چه شد حاصل من
یک جان و هزار گونه فریاداز تو

درپی آن نگاه های بلند،
حسرتی ماند و
آه های بلند!

از بس که غصه تو قصه در گوشم کرد
غمهای زمانه را فراموشم کرد
یک سیـــنه سخن به درگهت آوردم
چشمان سخنگوی تو خاموشم کرد

عشق تو به تار و پود جانم بسته است
بی روی تو درهایجهانم بسته است
از دست تو خواهم که برآرم فریاد
در پیش نگاه تو زبانم بسته است

گفتم دل را به پند درمان کنمش
جان را به کمند سر به فرمان کنمش
این شعله چگونهاز دلم سر نکشد
وین شوق چگونهاز تو پنهان کنمش

ای چشم ز گریه سرخ خواب از تو گریخت
ای جان به لب آمده از تو گریخت
با غم سر کن که شادی از کوی تو رفت
با شب بنشین که آفتاب از تو گریخت

یک لحظه نشد خیالم آزاد از تو

یک روز نگشت خاطرم شاد از تو
دانی که ز عشق تو چه شد حاصل من
یک جان و هزار گونه فریاداز تو

درپی آن نگاه های بلند،
حسرتی ماند و
آه های بلند!

از بس که غصه تو قصه در گوشم کرد
غمهای زمانه را فراموشم کرد
یک سیـــنه سخن به درگهت آوردم
چشمان سخنگوی تو خاموشم کرد

عشق تو به تار و پود جانم بسته است
بی روی تو درهایجهانم بسته است
از دست تو خواهم که برآرم فریاد
در پیش نگاه تو زبانم بسته است

گفتم دل را به پند درمان کنمش
جان را به کمند سر به فرمان کنمش
این شعله چگونهاز دلم سر نکشد
وین شوق چگونهاز تو پنهان کنمش

 

 

                                           هزار بوسه به سوی خدا فرستادم

از آنکه دیدن توقسمت خدایی بود
شب از کرانه دنیای من جدا شده بود
که هر چه بود تو بودی و روشنایی بود

 

هزار بوسه به سوی خدا فرستادم
از آنکه دیدن توقسمت خدایی بود
شب از کرانه دنیای من جدا شده بود
که هر چه بود تو بودی و روشنایی بود

امروزرا به باد سپردم
امشب کنار پنجره بیدار مانده ام
دانم که بامداد
امروزدیگری را با خود می آورد
تا من دوباره آن را
بسپارمش به باد

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختیازعشقش سرشارترین
آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین
چه دلآزارترینشد چه دلآزارترین

دلم به ناله در آمد که
ای صبور ملول
درون سینه اینان نه دل
که گِل بوده ست

                                      

 

                                                عشق پیروزت کند بر خویشتن

عشق آتش میزند در ما و من
عشق را دریاب و خود را واگذار
تا بیابی جانِ نو، خورشیدوار

روزهایی که بی تو می گذرد
گرچه با یاد توست ثانیه هاش
آرزو باز میکشد فریاد
در کنار تو می گذشت ایکاش

تو را دارم ای گل جهان با من است
توتا با منی جان جان با من است
چو می تابد از دور پیشانی ات
کران تا کران آسمان با من است

نرسد دست تمنا چون به دامان شما
می توان چشم دلی دوخت به ایوانشما
از دلم تا لب ایوانشما راهی نیست
نیمه جانی است درین فاصله قربان شما

 

                                    

 

 

                                

 

 


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





نوشته شده در 25 / 1 / 1391برچسب:,ساعت 7:41 توسط مهلا| |

کپی برداری بدون ذکر منبع غیر مجاز می باشد
www.sharghi.net & www.kafkon.com & www.naztarin.com